Een paar keer per jaar verkassen we voor een training in de Loonse en Drunense duinen, de “Brabantse Sahara”.
dit keer was de associatie met een woestijn wat verder te zoeken. Even leek het of we aan een of ander strand beland waren.
Ook hier zelden eerder vertoonde plassen water.
Het leverde indrukwekkende uitzichten op, al kregen we van de trainer weinig gelegenheid daar van te genieten….
Zoals altijd werden we vele hoeken uitgestuurd met als gemeenschappelijk kenmerk: omhoog, door het zand.
Maar ook dat leverde een aardig plaatje op.
De koffie mèt smaakte na alle inspanningen natuurlijk weer uitstekend!
